Vampir, naziv za besmrtno biće naljudskih sposobnosti, koga je, između ostalih, na filmskom platnu brilijantno otelotvorio Geri Oldman u režiji Frensisa Forda Kopole, potiče od srpske reči koja je opšteprihvaćena u svim svetskim jezicima. U raznim delovima slovenskog sveta vampir se naziva i: vukodlak, lampir, lapir, vjedogonja, a najčešće upir.
Vampir je biće iz mitova i legendi slovenskih naroda, posebno onih sa prostora Balkana i Ukrajine.
Vampirom se smatra duh umrlog ili leš koga je oživeo zao duh ili đavo.
Kao najstariji i prvi zvanično zabeležen vodi se srpski vampir Petar Blagojević, star skoro 300 godina.
Blagojević je prvi “zvaničan” vampir modernog sveta, koji je “živeo” u Srbiji početkom 18. veka i verovatno je zaslužan što je reč “vampir” jedina srpska reč koja je danas prihvaćena u skoro svim svetskim jezicima.
Prvo pominjanje pojma vampir u zapadnoj Evropi povezano je sa neobičnim događajem u Srbiji, koji je zabeležen u jednim austrijskim novinama 1725. godine.
U njima je izašao tekst o Petru Blagojeviću koji je živeo u jednom selu pored Požerevca i koji je navodno posle smrti ustao iz groba i počeo da pije krv i ubija seljane.
Iz Beča je čak došao i tim lekara kako bi utvrdio istinu o događajima.
Prema izveštaju medija, Blagojevićev grob je otvoren i u njemu je pronađeno telo koje nije istrulilo, koje je izgledalo kao da je “još uvek živ” i koje je u ustima imalo svežu krv. Seljani su telo probili glogovim kolcem i spalili, a ubistva su prestala.
U narednim vekovima, u Srbiji su otkriveni još neki “vampiri” – austrijski izvori pominju i Pavla Arnauta koji je napadao ljude u blizini Kruševca, a vodenica vampira Save Savanovića i danas može da se obiđe u selu Zarožje kod Bajine Bašte.