Srednjovekovni manastiri i crkve, koji svedoče o usponu i padu srpske carevine a zatim i države, deo su kulture kojim se Srbija ponosi.
Svojim položajem na raskršću Istoka i Zapada, Srbija je oduvek bila mesto susreta naroda koji su za sobom ostavljali autentične tragove duhovne kulture. Međutim, ono čime se Srbija diči, jesu njeni manastiri – od Studenice i Sopoćana do Pećke patrijaršije; od fruškogorskih manastira do Manasije, Ravanice i Žiče.
Podizani tokom srednjeg veka, ovi manastiri i danas svedoče o usponu i padu srpskog carstva, a zatim i države. Gradili su ih vladari u slavu svecima, ali i kao svoja večna konačišta.
Vladari srednjovekovne srpske dinastije Nemanjić podigli su neke od najlepših manastirskih kompleksa, među kojima je zasigurno najznačajniji Hilandar, sagrađen u 12. veku na Svetoj Gori, i koji se nalazi na listi svetske baštine organizacije UNESCO.
Srpski manastiri se odlikuju bogatim i reprezentativnim freskama i zidnim slikarstvom. Prve kompozicije dominiraju monumentalnošću i jednostavnošću linija.
Freske su prikazivale živote svetaca i ktitora tih zadužbina. Jedna od najpoznatijih fresaka je Beli anđeo, deo veće kompozicije iz crkve Vaznesenja Hristovog u manastiru Mileševa, koju je UNESCO stavio na listu svetske zaštićene baštine. Ta freska poslata je u svemir kao predstavnik kulture stanovnika planete Zemlje.
Sub-pages to check out
Other similar pages to check out
Related Articles
